Baner - Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych – czym są TUW-y? Baner - Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych – czym są TUW-y?

Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych – czym są TUW-y?

W świecie ubezpieczeń, zdominowanym przez komercyjne firmy nastawione na zysk, istnieje alternatywa oparta na zasadach solidarności, wzajemności i wspólnego interesu – Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych (TUW). Choć ich historia sięga wieków wstecz, dziś przeżywają renesans, szczególnie w sektorze rolniczym, wśród samorządów lokalnych oraz małych i średnich przedsiębiorstw.

Czym dokładnie są TUW-y? Jak działają i czym różnią się od tradycyjnych ubezpieczycieli komercyjnych? Kto może być ubezpieczonym w TUW? I co należy zrobić, jeśli chcemy zrezygnować z ubezpieczenia w tego typu organizacji?

Czym są Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych?

Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych to specyficzna forma prawna zakładów ubezpieczeń, której działalność opiera się na zasadzie wzajemności. W przeciwieństwie do klasycznych spółek akcyjnych, TUW-y nie są nastawione na generowanie zysku dla akcjonariuszy – ich głównym celem jest ochrona interesów członków (zwanych członkami TUW) poprzez wspólne ponoszenie ryzyka i kosztów ubezpieczenia.

Zgodnie z ustawą o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, TUW może prowadzić działalność wyłącznie w formie ubezpieczeń wzajemnych –  czyli takich, gdzie członkowie towarzystwa są jednocześnie jego klientami i udziałowcami. Każdy członek TUW zawiera umowę ubezpieczenia, ale też bierze udział w tworzeniu funduszu, z którego wypłacane są odszkodowania.

Kluczowe cechy TUW:

  • Brak właścicieli kapitałowych – TUW nie posiada akcjonariuszy ani inwestorów zewnętrznych.
  • Wzajemność – ubezpieczeni członkowie wspólnie ponoszą koszty i ryzyka.
  • Członkostwo – zawarcie ubezpieczenia w TUW wiąże się z uzyskaniem statusu członka.
  • Zarządzanie przez członków – członkowie mają wpływ na funkcjonowanie towarzystwa, uczestniczą w walnych zgromadzeniach, mogą zgłaszać wnioski i wybierać władze TUW.
  • Możliwość zwrotu nadwyżki – w przypadku nadwyżki finansowej po rozliczeniu roku TUW może zwrócić jej część członkom lub obniżyć składki w kolejnym roku.

Kto może być ubezpieczonym w TUW?

Kto może być ubezpieczonym w TUW? Odpowiedź w dużej mierze zależy od statutu konkretnego towarzystwa. Co do zasady, TUW-y są otwarte dla:

  • osób fizycznych,
  • osób prawnych
  • jednostek organizacyjnych bez osobowości prawnej,

… pod warunkiem że spełniają określone wymagania statutowe i wyrażają gotowość do uczestnictwa w systemie wzajemnym.

W praktyce TUW obsługują najczęściej:

  • rolników i gospodarstwa rolne,
  • jednostki samorządu terytorialnego,
  • małe i średnie przedsiębiorstwa,
  • organizacje społeczne i związki zawodowe,
  • instytucje edukacyjne i kulturalne,
  • inne grupy zawodowe i branżowe.

Niektóre TUW działają w formie zamkniętej, obsługując wyłącznie określoną grupę zawodową lub terytorialną. Inne mają charakter otwarty – wystarczy wypełnić deklarację członkowską i zawrzeć umowę ubezpieczenia, aby zostać członkiem.

Ważne: Statut towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych może przewidywać, że będzie ono ubezpieczało także osoby niebędące członkami towarzystwa. Osoby te nie mogą być zobowiązane do udziału w pokrywaniu straty towarzystwa przez wnoszenie dodatkowej składki ubezpieczeniowej.

Zakres ubezpieczeń w TUW

  • Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych oferują szeroką gamę ubezpieczeń majątkowych i osobowych. Wśród najczęściej oferowanych produktów znajdują się:
  • ubezpieczenia komunikacyjne (OC, AC),
  • ubezpieczenia budynków i mienia ruchomego,
  • ubezpieczenia upraw rolnych i zwierząt gospodarskich,
  • ubezpieczenia OC rolników i przedsiębiorców,
  • ubezpieczenia grupowe NNW (następstw nieszczęśliwych wypadków),
  • ubezpieczenia zdrowotne i wypadkowe.

Oferty TUW są często bardziej elastyczne i dostosowane do specyfiki lokalnych warunków, co wynika z bliskiej relacji z członkami oraz braku presji na maksymalizację zysków.

Zalety TUW

Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych mają wiele atutów, które wyróżniają je na tle komercyjnych firm ubezpieczeniowych:

  • niższe składki – dzięki braku konieczności generowania zysku, TUW mogą oferować konkurencyjne warunki cenowe,
  • bliskość klienta – członek TUW ma wpływ na decyzje strategiczne, co buduje zaufanie i przejrzystość,
  • przejrzysta polityka finansowa – nadwyżki finansowe są przeznaczane na obniżenie składek lub tworzenie funduszy rezerwowych,
  • wspólnota interesów – członkowie nie konkurują ze sobą, lecz współdziałają na zasadzie solidarności,
  • elastyczność – oferty mogą być dostosowywane do konkretnych grup zawodowych czy lokalnych potrzeb.

Jak zrezygnować z ubezpieczenia w TUW?

Rezygnacja z ubezpieczenia w TUW odbywa się na zasadach określonych w umowie oraz statucie towarzystwa. Jeżeli statut towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych nie stanowi inaczej, w przeciwieństwie do standardowych firm ubezpieczeniowych, rezygnacja z TUW oznacza nie tylko wypowiedzenie umowy ubezpieczenia, ale też zakończenie członkostwa w towarzystwie.

Zasady rezygnacji – krok po kroku:

  1. Sprawdź warunki umowy – umowy zawierane z TUW zawierają zazwyczaj dokładne informacje dotyczące okresu wypowiedzenia, terminów i formy rezygnacji.
  2. Złóż pisemne wypowiedzenie – rezygnacja musi zostać zgłoszona na piśmie.
  3. Zachowaj terminy – zgodnie z zapisami umowy.
  4. Utrata członkostwa – wraz z wypowiedzeniem umowy kończy się status członka TUW, co oznacza brak możliwości korzystania z dalszej ochrony oraz uczestnictwa w życiu organizacyjnym towarzystwa.

Warto podkreślić, że rezygnacja z TUW nie wiąże się zwykle z dodatkowymi kosztami – towarzystwa te działają na zasadzie przejrzystości i dobrowolności.

Podsumowanie

Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych to alternatywa dla klasycznych zakładów ubezpieczeń. Ich największymi zaletami są przejrzystość, niskie koszty, elastyczność oraz fakt, że ubezpieczeni są jednocześnie współwłaścicielami TUW. Dzięki modelowi działania opartemu na solidarności i wzajemności, TUW-y zyskują zaufanie wśród rolników, samorządów oraz małych i średnich przedsiębiorców.

Jeśli zastanawiasz się nad przystąpieniem do TUW, warto zapoznać się ze statutem wybranego towarzystwa i poznać warunki członkostwa. A gdy już jesteś członkiem i chcesz zrezygnować – pamiętaj, że jak zrezygnować z ubezpieczenia w TUW to przede wszystkim kwestia pisemnego wypowiedzenia i zachowania terminów określonych w umowie.

Urszula Kłało

Broker ubezpieczeniowy

POWRÓT
Baner - Ubezpieczenie OC dla lekarzy – kompleksowy przewodnik Baner - Ubezpieczenie OC dla lekarzy – kompleksowy przewodnik

Ubezpieczenie OC dla lekarzy – kompleksowy przewodnik

Praca lekarza wiąże się z ogromną odpowiedzialnością za zdrowie i życie pacjentów. Nawet przy zachowaniu najwyższych standardów zawodowych mogą zdarzyć się sytuacje skutkujące roszczeniami ze strony pacjentów. Dlatego ustawodawca wprowadził obowiązek posiadania ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej (OC) dla lekarzy. 

W artykule wyjaśniamy:

  1. czym jest obowiązkowe i dobrowolne (nadwyżkowe) OC lekarza,
  2. jakie są sumy gwarancyjne,
  3. jakie szczególne potrzeby mają lekarze na kontraktach,
  4. jakie dodatkowe klauzule warto rozważyć – zwłaszcza w specjalizacjach wysokiego ryzyka, takich jak medycyna estetyczna.

Obowiązkowe ubezpieczenie OC dla lekarzy

Podstawa prawna – aktualne rozporządzenie

Obowiązek posiadania ubezpieczenia OC przez lekarzy prowadzących działalność leczniczą wynika z Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej podmiotu wykonującego działalność leczniczą.

Zgodnie z przepisami:

  • obowiązek dotyczy m.in. lekarzy i lekarzy dentystów prowadzących indywidualną lub grupową praktykę lekarską,
  • ubezpieczenie musi obejmować szkody powstałe w następstwie udzielania świadczeń zdrowotnych lub zaniechania ich udzielenia,
  • ochrona obejmuje zarówno szkody osobowe, jak i rzeczowe.

Uwaga: Ubezpieczenie musi być aktywne przez cały okres, gdy lekarz wpisany jest do Centralnego Rejestru Lekarzy i Lekarzy Dentystów Rzeczypospolitej Polskiej (CRL), prowadzonego przez Naczelną Izbę Lekarską.

Kiedy zawrzeć pierwszą polisę?

Okres ochrony w pierwszej polisie obowiązkowego OC lekarza musi rozpoczynać się nie później, niż w pierwszym dniu rozpoczęcia działalności leczniczej. Brak ważnej polisy w czasie udzielania świadczeń zdrowotnych jest naruszeniem prawa i może skutkować odpowiedzialnością zawodową oraz cywilną. 

Zakres ochrony obowiązkowego OC

Polisa obowiązkowa pokrywa:

  • szkody osobowe i rzeczowe wyrządzone pacjentom,
  • skutki błędów w sztuce medycznej,
  • skutki zaniedbań, np. nieprawidłowej diagnozy lub opóźnionego leczenia,
  • szkody będące następstwem zabiegów chirurgii plastycznej lub zabiegów kosmetycznych, jeśli są udzielane w przypadkach będących następstwem wady wrodzonej, urazu, choroby lub następstwem jej leczenia.

Ubezpieczenie nie obejmuje jednak:

  • szkód wyrządzonych przez podmiot wykonujący działalność leczniczą po pozbawieniu lub w okresie zawieszenia prawa do prowadzenia działalności leczniczej;
  • szkód polegających na uszkodzeniu, zniszczeniu lub utracie rzeczy,
  • polegających na zapłacie kar umownych.

Rozszerzenie obowiązkowego OC lekarza

Obowiązkową polisę OC w celu uszczelnienia ochrony zalecamy rozszerzyć o klauzulę rezygnacji z prawa dochodzenia roszczeń regresowych. Na jej podstawie ubezpieczyciel odstąpi od dochodzenia zwrotu wypłaconego odszkodowania za szkody wyrządzone rażącym niedbalstwem ubezpieczonego.

Uwaga: obowiązek odnowienia leży po stronie lekarza

Warto zaznaczyć, że mimo iż polisa OC lekarza jest obowiązkowa, nie odnawia się automatycznie. To na lekarzu ciąży obowiązek zapewnienia ciągłości ochrony ubezpieczeniowej – każdorazowo przed wygaśnięciem umowy należy zawrzeć nową polisę. Brak zachowania ciągłości ochrony może skutkować poważnymi konsekwencjami finansowymi w razie szkody.

Sumy gwarancyjne – minimalny zakres ochrony

Zgodnie z rozporządzeniem, minimalne sumy gwarancyjne dla obowiązkowego OC lekarza wykonującego działalność leczniczą w formie jednoosobowej działalności gospodarczej jako indywidualna praktyka lekarska wynoszą:

  • 75 000 euro na jedno zdarzenie,
  • 350 000 euro na wszystkie zdarzenia w okresie ubezpieczenia.

Przeliczenie wartości na złotówki odbywa się według średniego kursu euro ogłaszanego przez NBP po raz pierwszy w roku, w którym umowa ubezpieczenia OC zostaje zawarta.

Choć te kwoty zapewniają podstawową ochronę, nie były od wielu lat aktualizowane i mogą okazać się niewystarczające w przypadku roszczeń o wysokich wartościach – stąd rosnące znaczenie dobrowolnego OC.

Dobrowolne ubezpieczenie OC medyczne – dodatkowa ochrona

Dlaczego warto wykupić OC dobrowolne?

Obowiązkowa polisa zapewnia ochronę podstawową, ale w wielu przypadkach może być niewystarczająca. Dobrowolne OC pozwala:

  • zwiększyć sumę gwarancyjną,
  • objąć ochroną dodatkowe ryzyka.

Dobrowolne OC – dwa główne warianty

Ubezpieczenie OC dobrowolne może być rozumiane na dwa sposoby:

  1. Polisa OC nadwyżkowa
    – stanowi uzupełnienie ochrony z obowiązkowej polisy,
    – działa wtedy, gdy roszczenia przekroczą sumy gwarancyjne wynikające z ubezpieczenia obowiązkowego,
    – idealne rozwiązanie dla lekarzy wykonujących zabiegi o podwyższonym ryzyku lub prowadzących działalność w kilku miejscach jednocześnie.
  2. Polisa podstawowa, obowiązkowa OC lekarza z podwyższoną sumą gwarancyjną
    – zawiera pełną ochronę, ale z wyższymi sumami niż wymagane przez prawo,
    – pozwala dostosować poziom ochrony do specyfiki praktyki lekarskiej.

Zakres ochrony dobrowolnego OC medycznego

Ubezpieczyciele oferują dodatkowo szeroki zakres rozszerzeń, a tym:

  • ochrona prawna – pokrycie kosztów adwokata i postępowań sądowych,
  • pokrycie szkód niematerialnych, np. zadośćuczynienia za ból i cierpienie.

Ubezpieczenie OC lekarza na kontrakcie

Lekarz kontraktowy to samodzielna odpowiedzialność

Lekarze pracujący na podstawie umów cywilnoprawnych (kontraktach) nie są objęci ubezpieczeniem obowiązkowym OC podmiotu leczniczego, zapewnianym przez pracodawcę – muszą zadbać o nie we własnym zakresie.

Polisa powinna:

  • obejmować wszystkie miejsca świadczenia usług,
  • mieć odpowiednią sumę gwarancyjną,
  • uwzględniać specyfikę wykonywanych procedur (np. zabiegi inwazyjne).

Klauzule dodatkowe – niezbędne dla medycyny estetycznej

Roszczenia w medycynie estetycznej

Chirurdzy i lekarze medycyny estetycznej są szczególnie narażeni na roszczenia pacjentów związane z efektem zabiegów. Z punktu widzenia prawnego nawet niezadowolenie pacjenta z efektu kosmetycznego może prowadzić do postępowania cywilnego.

Kluczowe klauzule rozszerzające ochronę

  • rozszerzenia zakresu odpowiedzialności o szkody powstałe w skutek stosowania zabiegów chirurgii plastycznej lub zabiegów kosmetycznych medycyny estetycznej – umożliwia objęcie ochroną procedur niezwiązanych bezpośrednio z leczeniem (np. botoks, wypełniacze, korekcja plastyczna uszu, korekcja plastyczna blizn),

Takie rozszerzenia są dostępne tylko w ramach dobrowolnych ubezpieczeń OC lekarza.

Podsumowanie

  1. Obowiązek ubezpieczenia OC dla lekarzy wynika z Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej podmiotu wykonującego działalność leczniczą.
  2. Pierwszą polisę należy zawrzeć przed dniem rozpoczęcia działalności, a za jej odnawianie odpowiada lekarz.
  3. Minimalne sumy gwarancyjne mogą być niewystarczające – warto rozważyć OC dobrowolne jako polisę nadwyżkową lub podstawową z wyższym limitem.
  4. Lekarze kontraktowi muszą samodzielnie zadbać o ochronę ubezpieczeniową.
  5. Specjaliści z zakresu medycyny estetycznej powinni uwzględnić w polisie klauzule rozszerzające ochronę o ryzyka typowe dla ich praktyki.

Nie pozwól, aby luka w ochronie ubezpieczeniowej naraziła Cię na straty finansowe i utratę reputacji zawodowej.

Z nami praktykujesz bezpieczniej!

Urszula Kołowrocka

Broker Ubezpieczeniowy

POWRÓT
Baner - Co w sytuacji, gdy drzewo spadnie na samochód? Baner - Co w sytuacji, gdy drzewo spadnie na samochód?

Co w sytuacji, gdy drzewo spadnie na samochód?

Jednym z nagłych i niespodziewanych zdarzeń, które mogą nas spotkać na drodze, jest upadek drzewa lub jego części na pojazd. Mniejsze zagrożenie stanowi sytuacja, gdy drzewo upada na pusty, zaparkowany samochód. Znacznie bardziej dramatyczny jest przypadek, gdy do zdarzenia dochodzi w trakcie jazdy – jadąc do pracy, odwożąc dzieci do szkoły czy wybierając się z rodziną na wakacje.

W przypadku uszkodzenia pojazdu w wyniku upadku drzewa, warto podjąć kilka konkretnych kroków, które pomogą w dochodzeniu odszkodowania oraz zabezpieczeniu własnych interesów.

Krok po kroku – co zrobić, gdy drzewo spadnie na samochód?

1. Zabezpieczenie miejsca zdarzenia i dokumentacja

  • Zrób zdjęcia pojazdu, uszkodzeń, drzewa, miejsca upadku, tabliczek informacyjnych (np. „teren prywatny”, „teren miasta”), znaków drogowych.
  • Jeśli są świadkowie – poproś ich o dane kontaktowe.
  • Wezwij policję lub straż miejską, szczególnie jeśli drzewo leży na drodze lub stanowi zagrożenie dla innych.

2. Ustalenie właściciela terenu

Kto odpowiada za upadek drzewa? Aby dochodzić odszkodowania, należy ustalić, do kogo należało drzewo:

  • Na działce prywatnej – odpowiedzialny może być właściciel działki.
  • Na pasie drogowym – odpowiedzialność ponosi najczęściej zarządca drogi (gmina, powiat, GDDKiA).
  • Na terenie leśnym/parku miejskim – właścicielem może być gmina, Skarb Państwa (Lasy Państwowe) lub inny podmiot publiczny.

3. Zgłoszenie szkody właścicielowi terenu lub jego ubezpieczycielowi

  • W zgłoszeniu podaj miejsce, datę i okoliczności zdarzenia oraz załącz dokumentację zdjęciową.
  • Jeśli właściciel miał polisę OC, szkoda powinna zostać pokryta z tej polisy – pod warunkiem wykazania winy, np. poprzez zaniedbanie obowiązków (nieprzycięte, spróchniałe drzewo itp.)

4. Zgłoszenie szkody do własnego ubezpieczyciela (jeśli masz AC)

  • Jeśli posiadasz autocasco (AC), możesz zgłosić szkodę niezależnie od ustalania odpowiedzialności.
  • Ubezpieczyciel wypłaci odszkodowanie, a następnie może dochodzić zwrotu od sprawcy (tzw. regres).

5. Zabezpieczenie dowodów zaniedbania

Aby skutecznie dochodzić roszczenia z OC właściciela terenu, musisz wykazać, że doszło do zaniedbania:

  • Drzewo było spróchniałe, pochylone, martwe lub nieprzycinane.
  • Brak przeglądów stanu drzewostanu.
  • Wcześniejsze zgłoszenia problemu przez mieszkańców lub służby.

6. Pomoc prawna lub brokerska

W przypadku sporu lub odmowy wypłaty odszkodowania warto:

Co powoduje upadek drzewa? Najczęstsze przyczyny

Za upadek drzewa mogą odpowiadać różne czynniki:

  1. Warunki atmosferyczne – silne wiatry, burze, intensywne opady deszczu lub śniegu.
  2. Choroby i szkodniki – infekcje grzybowe, bakteryjne i ataki owadów.
  3. Stan zdrowia drzewa – drzewo może stać się kruche z wiekiem lub na skutek uszkodzeń.
  4. Warunki glebowe – erozja, słaba jakość gleby, nadmierna wilgotność.
  5. Działalność człowieka – przycinanie, budowa w pobliżu korzeni, nieprawidłowa pielęgnacja.

Odpowiedzialność właściciela nieruchomości

Właściciel lub zarządca nieruchomości odpowiada za stan drzew rosnących na jego działce. W Polsce obowiązują przepisy dotyczące ochrony drzew, które mogą ograniczać możliwość ich wycinki. Niektóre drzewa wymagają zgłoszenia lub uzyskania zezwoleń.

Zasady odpowiedzialności

Odpowiedzialność właściciela opiera się na zasadzie winy. Musi istnieć dowód na to, że zaniedbał on swoje obowiązki. Typowe zaniechania to:

  • Brak usunięcia chorych, suchych lub złamanych gałęzi.
  • Zignorowanie zgłoszeń dotyczących stanu drzewa.
  • Brak przeglądów stanu drzewostanu.

Uwaga: Jeśli jednak drzewo przewróciło się wyłącznie w wyniku siły wyższej (np. huraganu), a wcześniej nie wykazywało oznak zagrożenia, właściciel może nie ponosić odpowiedzialności.

W ustaleniu przyczyn często kluczowa jest ekspertyza dendrologiczna.

Obowiązki właścicieli nieruchomości w Polsce

  • Pielęgnacja drzew – przycinanie, usuwanie chorych lub martwych części.
  • Bezpieczeństwo – zapobieganie zagrożeniom dla osób trzecich i mienia.
  • Zgłoszenie wycinki – w zależności od gatunku i obwodu drzewa.
  • Odpowiedzialność cywilna – za szkody wyrządzone przez drzewa.
  • Ochrona przyrody – drzewa mogą być objęte szczególną ochroną prawną.

Statystyki szkód – ile spraw kończy się wypłatą odszkodowania?

Jako broker ubezpieczeniowy, obsługujący m.in. jednostki samorządu terytorialnego, analizuję przypadki szkód spowodowanych przez drzewa.

Zestawienie szkód z okresu 01.01.2024 – 31.12.2024:

  • 36% spraw zakończyło się wypłatą pełnego odszkodowania.
  • 50% – odmowa z powodu braku winy właściciela.
  • 14% – wypłata częściowa.
https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXdxaIWyMugYTDWkz8Edi5fPJXyx_04gNKuAxVGFtei4-ai_HabS88hJ5PY8pGtI0qPKgnedhYAf4CH14RbULt73NrzPfYdf6gpCrAMm5xU2mfGkb6iSXHaL0fQFDwXgo-t_GdfOQXNkhikBxbeX_QE?key=hdXaDTLgI0fvIRb8eK0goA

Wniosek: Blisko 64% spraw zakończyło się co najmniej częściową wypłatą odszkodowania z OC właściciela działki. Zgłoszenie szkody i odpowiednie udokumentowanie zdarzenia znacząco zwiększają szanse na uzyskanie odszkodowania.

Zgłoszenie szkody z AC – alternatywa

Zgłoszenie szkody z własnego ubezpieczenia AC to zazwyczaj szybsza i pewniejsza forma likwidacji szkody. Należy jednak pamiętać, że:

  • Taka forma likwidacji szkody wpływa na historię szkodowości.
  • Może to przełożyć się na wyższe składki w przyszłości.

Bądź przygotowany na wszystko

Jeśli drzewo spadło na Twój samochód – nie zwlekaj!

  1. Zrób zdjęcia.
  2. Zabezpiecz miejsce zdarzenia.
  3. Jak najszybciej ustal właściciela terenu.

Pamiętaj, że dobrze udokumentowana szkoda zwiększa szansę na wypłatę odszkodowania nawet o kilkadziesiąt procent! 

Nie wiesz, od czego zacząć lub masz problem z uzyskaniem odszkodowania? Skontaktuj się z doświadczonym brokerem ubezpieczeniowym – pomożemy Ci przejść przez cały proces krok po kroku i zadbać o Twoje interesy. Zgłoś się już dziś!

Łukasz Potakowski

Broker ubezpieczeniowy | Biuro Likwidacji Szkód

POWRÓT
Baner - E-doręczenia – rewolucja w urzędach Baner - E-doręczenia – rewolucja w urzędach

E-doręczenia – rewolucja w urzędach

System e-doręczeń zasadniczo zaczął obowiązywać od 1 stycznia 2025 roku. Obowiązek korzystania z e-doręczeń objął większość podmiotów publicznych, w tym m.in. organy władzy publicznej, ZUS, KRUS, JST, niektórych przedsiębiorców, a także osoby wykonujące wskazane zawody zaufania publicznego, np. adwokatów, radców prawnych i doradców podatkowych. Podstawowym założeniem e-doręczeń jest nadawanie i otrzymywanie listów poleconych przez Internet. Korzystanie z usługi e-doręczeń przypomina obsługę poczty e-mail. Termin obligatoryjnego wdrożenia obowiązku stosowania regulacji e-doręczeń ulegał wielokrotnym zmianom. Wynika to przede wszystkim z braku odpowiedniego przygotowania od strony technicznej do tak dużego przedsięwzięcia.

E-doręczenia – co to jest?

E-doręczenia to usługa umożliwiająca szybką i bezpieczną komunikację pomiędzy obywatelami i przedsiębiorcami a instytucjami publicznymi. Nowe rozwiązania techniczne zastąpią tradycyjne przesyłki listowe za potwierdzeniem odbioru. Dzięki takiemu rozwiązaniu można zaoszczędzić nie tylko koszty związane z generowaniem korespondencji w formie tradycyjnej, lecz także czas poświęcany na wizyty na poczcie. W praktyce oznacza to, że pisma urzędowe można nadawać i odbierać w formie elektronicznej – bez wychodzenia z domu. Docelowo adres do doręczeń elektronicznych i obowiązek korespondowania w formie elektronicznej będą miały wszystkie podmioty publiczne oraz duży odsetek podmiotów niepublicznych. Obowiązek korzystania z systemu e-doręczeń został rozłożony w czasie – w zależności od rodzaju podmiotu, który jest nim objęty.

E-doręczenia – jak to działa i jak korzystać?

Aby skorzystać z usługi e-doręczeń, należy założyć adres do doręczeń elektronicznych – ADE. Można to zrobić przez stronę edoreczenia.gov.pl lub mObywatel.gov.pl. Osoba fizyczna, która założy swój ADE, może następnie aktywować usługę e-doręczeń po zalogowaniu do swojej skrzynki. System ten umożliwia nie tylko elektroniczne odbieranie listów poleconych, ale także ich wysyłanie innej osobie fizycznej posiadającej ADE, ze skutkiem równoważnym z potwierdzeniem odbioru. Usługa e-doręczeń zapewnia także możliwość dodawania załączników oraz dostęp do pełnej historii korespondencji. Aby sprawdzić, czy urząd, z którym zamierzamy prowadzić korespondencję, korzysta z e-doręczeń, należy zweryfikować to poprzez stronę: https://www.gov.pl/web/e-doreczenia/sprawdz-czy-twoj-urzad-korzysta-z-e-doreczen.

Korzyści i szczegółowe cele systemu e-doręczeń

  • Zapewnienie wszystkim (podmiotom publicznym i niepublicznym), a nade wszystko osobom fizycznym, możliwości korzystania z jednego, własnego adresu do doręczeń elektronicznych.
  • Wygoda i uproszczenie procesu prowadzenia korespondencji – możliwość odbierania i nadawania korespondencji z dowolnego miejsca.
  • Skrócenie czasu niezbędnego na realizację procesów doręczenia przesyłek.
  • Standaryzacja usługi rejestrowanego doręczenia elektronicznego.
  • Zapewnienie stronom prowadzącym korespondencję wzajemnej identyfikacji.
  • Zapewnienie stronom prowadzącym korespondencję skutecznych pod kątem prawnym dowodów doręczenia w postaci dowodów wysłania i otrzymania korespondencji.
  • Zapewnienie rozliczalności procesu doręczeń dzięki udziałowi trzeciej zaufanej strony, w postaci m.in. tzw. operatora wyznaczonego.

Okres przejściowy w stosowaniu e-doręczeń

Mimo iż od 1 stycznia 2025 r. funkcjonują już e-doręczenia, to jednak do końca 2025 r. obowiązywać będzie okres przejściowy, w trakcie którego będzie można nadal stosować tradycyjne doręczenia. Okres ten przewidziano w nowelizacji ustawy o doręczeniach elektronicznych. Celem okresu przejściowego jest zapewnienie możliwości dokładnego zapoznania się z e-doręczeniami przez podmioty publiczne i dostosowania wewnętrznych systemów do nowego sposobu prowadzenia korespondencji. Będzie to przede wszystkim czas na wdrożenie niezbędnych zmian organizacyjno-technicznych w urzędach, wprowadzenie modyfikacji do funkcjonujących systemów elektronicznego obiegu dokumentów, a także na przeszkolenie kadry pracowniczej. Motywacją do wprowadzenia okresu przejściowego był brak gotowości – zwłaszcza JST – na wprowadzenie systemu e-doręczeń. W okresie do 31 grudnia 2025 r. podmioty publiczne będą kierowały korespondencję do podmiotów niepublicznych i osób fizycznych na adres do e-doręczeń, jeśli odbiorca będzie taki adres posiadał. Możliwa będzie jednak rezygnacja z doręczenia elektronicznego w przypadkach uzasadnionych przesłankami organizacyjnymi samej jednostki. Z kolei w przypadku braku adresu do e-doręczeń u nadawcy korespondencja będzie wysyłana drogą pocztową albo z wykorzystaniem ePUAP. Doręczenie takie będzie równoważne w skutkach z wykorzystaniem systemu  e-doręczeń.

Nie zawsze e-doręczenia

Obowiązek stosowania e-doręczeń przez podmioty publiczne dotyczy korespondencji wymagającej uzyskania potwierdzenia jej nadania lub odbioru. Jednocześnie, przepisy art. 3 oraz 6 ustawy o doręczeniach elektronicznych precyzują przesłanki, kiedy podmiot publiczny nie musi korzystać z e-doręczeń. E-doręczeń nie stosuje się do:

  1. doręczania korespondencji:

    a) zawierającej informacje niejawne,
    b) w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego oraz w konkursie prowadzonych na podstawie ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych,
    c) w postępowaniu o zawarcie umowy koncesji prowadzonym na podstawie ustawy z dnia 21 października 2016 r. o umowie koncesji na roboty budowlane lub usługi,
    d) jeżeli przepisy odrębne przewidują wnoszenie lub doręczanie korespondencji z wykorzystaniem innych niż adres do doręczeń elektronicznych rozwiązań techniczno-organizacyjnych, w szczególności na konta w systemach teleinformatycznych obsługujących postępowania sądowe lub do repozytoriów dokumentów;

  2. wymiany danych z systemami teleinformatycznymi za pomocą usług sieciowych.

Nadto, system e-doręczeń nie znajdzie zastosowania, gdy podmiot wnosi o doręczenie oryginału dokumentu sporządzonego pierwotnie w postaci papierowej.

Emilia Sobierajska

Radca prawny | Broker ubezpieczeniowy

POWRÓT
Baner - Brak podstaw do żądania zwrotu odszkodowania przez ubezpieczyciela – co powinien wiedzieć poszkodowany? Baner - Brak podstaw do żądania zwrotu odszkodowania przez ubezpieczyciela – co powinien wiedzieć poszkodowany?

Brak podstaw do żądania zwrotu odszkodowania przez ubezpieczyciela – co powinien wiedzieć poszkodowany?

Proces likwidacji szkody często wiąże się z licznymi wyzwaniami dla poszkodowanego. Jednym z nich może być sytuacja, w której ubezpieczyciel, po wypłacie odszkodowania, domaga się jego częściowego zwrotu, powołując się na przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące nienależnego świadczenia lub bezpodstawnego wzbogacenia. Czy takie żądania są zasadne? Przyjrzyjmy się tej kwestii bliżej.

Podstawy prawne, na które powołują się ubezpieczyciele

Towarzystwa ubezpieczeniowe, domagając się zwrotu części odszkodowania, często powołują się na następujące przepisy:

  • Art. 405 k.c. – mówiący o bezpodstawnym wzbogaceniu,
  • Art. 410 k.c. – regulujący świadczenie nienależne,
  • Art. 824¹ k.c. – określający, że suma wypłacona z tytułu odszkodowania nie może przewyższać rzeczywistej szkody, o ile nie umówiono się inaczej.

Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że ubezpieczyciel ma podstawy do żądania zwrotu, ale po dokładnej analizie sytuacji często okazuje się, że są one niejednoznaczne i wymagają indywidualnego podejścia.

Decyzja ubezpieczyciela o wypłacie odszkodowania może mieć charakter wiążący

Podstawowym argumentem przemawiającym przeciwko żądaniu zwrotu odszkodowania jest fakt, że ubezpieczyciel samodzielnie ustalił wysokość świadczenia i dokonał jego wypłaty. W wielu przypadkach decyzja ta może stanowić oświadczenie o uznaniu długu, zwane również właściwym uznaniem długu. W praktyce oznacza to, że ubezpieczyciel potwierdził zasadność wypłaty i może być związany swoją decyzją.

Jednakże każda sprawa wymaga odrębnej analizy, ponieważ możliwe są sytuacje, w których ubezpieczyciel będzie w stanie wykazać, że doszło do błędu lub zmiany okoliczności uzasadniającej żądanie zwrotu części świadczenia.

Czy odszkodowanie może być nienależne?

Aby ubezpieczyciel mógł skutecznie domagać się zwrotu odszkodowania, musiałby wykazać, że wypłacił je nienależnie. Jednak w wielu przypadkach nie ma ku temu jednoznacznych podstaw, ponieważ:

  • odszkodowanie było wypłacone w oparciu o zawartą umowę ubezpieczenia,
  • ubezpieczyciel samodzielnie określił wartość szkody,
  • nie zawsze dochodzi do zmiany okoliczności, które mogłyby podważyć wcześniejsze ustalenia.

Co istotne, art. 411 k.c. może wyłączać możliwość żądania zwrotu świadczenia, jeśli podmiot wypłacający miał świadomość jego nienależności. Skoro więc ubezpieczyciel wydał decyzję o wypłacie odszkodowania świadomie, w wielu przypadkach trudno będzie mu skutecznie domagać się zwrotu.

Podsumowanie – co powinien zrobić poszkodowany?

Jeśli ubezpieczyciel domaga się zwrotu części odszkodowania, warto pamiętać, że:

  • odszkodowanie mogło zostać wypłacone zgodnie z warunkami umowy,
  • ubezpieczyciel samodzielnie ustalił wysokość szkody i ją zaakceptował,
  • decyzja o wypłacie może stanowić uznanie długu i być wiążąca,
  • należy dokładnie przeanalizować podstawy żądania zwrotu.

Każda sytuacja wymaga indywidualnego podejścia i oceny, dlatego przed podjęciem jakichkolwiek działań warto skonsultować się z brokerem ubezpieczeniowym lub prawnikiem specjalizującym się w prawie ubezpieczeniowym. Nie każde żądanie ubezpieczyciela jest zgodne z prawem, a poszkodowany nie zawsze ma obowiązek spełnienia takich roszczeń.

Manuel Puzio

Dyrektor Biura Likwidacji Szkód

POWRÓT
Baner - Jak chronić samorząd po zakończeniu programu „Cyberbezpieczny Samorząd”? Baner - Jak chronić samorząd po zakończeniu programu „Cyberbezpieczny Samorząd”?

Jak chronić samorząd po zakończeniu programu „Cyberbezpieczny Samorząd”?

W całej Polsce trwa właśnie intensywna faza wdrażania zakupionych w ramach programu „Cyberbezpieczny Samorząd” rozwiązań: podpisywane są umowy z wykonawcami, instalowane nowe systemy, prowadzone szkolenia dla pracowników. Dla wielu urzędów to pierwsze tak szeroko zakrojone działania z zakresu cyberbezpieczeństwa – i to bardzo dobrze.

Ale co dalej?

Po zakończeniu programu – gdy minie okres finansowania, a wykonawcy zakończą swoje zadania – odpowiedzialność za dalsze bezpieczeństwo cyfrowe spadnie w 100% na urząd. Bez zewnętrznego wsparcia i dodatkowych środków.

I tu właśnie zaczyna się prawdziwe zarządzanie ryzykiem.

Cyberataki to już nie teoria – to codzienność

Według najnowszego raportu Najwyższej Izby Kontroli aż 71% skontrolowanych JST nie było przygotowanych do zapewnienia ciągłości działania systemów informatycznych. Brakuje procedur, zabezpieczeń, a czasem nawet podstawowych planów awaryjnych.

W ostatnich latach mieliśmy dziesiątki poważnych incydentów, w tym m.in.:

1. Ataki hakerskie i cyberataki w urzędach na terenie różnych województw, które spowodowały:

  • wycieki danych z korespondencji mailowej urzędników, z jednoczesnym transferem informacji do Darknetu. W konsekwencji urzędy musiały współpracować z państwowymi służbami ds. cyberbezpieczeństwa, aby opanować sytuację i ograniczyć szkody,
  • ograniczenie działania niektórych systemów IT, co w konsekwencji wywołało utrudnienia w załatwianiu spraw urzędowych online,
  • całkowite wyłączenie systemów informatycznych, znaczące utrudnienia w wykonywaniu bieżącej pracy w urzędzie, konieczność przejścia na obsługę dokumentów w formie papierowej.

2. Ataki hakerskie wymierzone w instytucje służby zdrowia, w tym szpitale, spowodowały:

  • wyłączenie systemów informatycznych oraz następczą konieczność przejścia na pracę analogową – wszystkie procedury, rejestracje i prowadzenie dokumentacji odbywały się ręcznie,
  • wstrzymanie części przyjęć pacjentów do szpitala,
  • utrudnienia personelu w dostępie do danych medycznych pacjentów.

3. Ataki ransomware wymierzone w laboratoria, polegające na upublicznieniu wykradzionych danych pacjentów w przypadku odmowy zapłacenia okupu.

Ubezpieczenie cyber jako element ciągłości ochrony

Ubezpieczenie cyber nie zastąpi technologii i procedur – ale stanowi ich ważne uzupełnienie. W momencie ataku to nie firewall czy kopia zapasowa prowadzą negocjacje z hakerami, nie zgłaszają incydentu do UODO, nie organizują komunikacji z mediami – tylko ludzie. Czasem z zewnątrz. I tu właśnie wkracza całe spektrum zakresu oferowanego przez zakłady ubezpieczeń.

Cyberpolisa nie przejmie obowiązków informatyka, kopii zapasowych czy przeszkolonych pracowników. Jednakże bez wątpienia stanie się solidnym wsparciem, gdy zabezpieczenia zawiodą.

Właśnie dlatego ubezpieczenie cyber uznaje się dziś za element cyberodporności – obok procedur, audytów, szkoleń i infrastruktury IT.

Co daje dobrze skonstruowana polisa cyber?

  1. Natychmiastowy dostęp do zespołu reagowania

W przypadku ataku nie trzeba działać na ślepo. Ubezpieczyciel organizuje dostęp do wyspecjalizowanego zespołu:

  • informatyków, którzy analizują wektor ataku, lokalizują luki i próbują odzyskać dane,
  • prawników, którzy wspierają w działaniach zgodnych z RODO i przygotowują zgłoszenia incydentu,
  • doradców kryzysowych, którzy pomogą zarządzać komunikacją – z pracownikami, mieszkańcami i mediami.

Czas reakcji jest kluczowy. Dzięki polisie ubezpieczony urząd nie traci godzin czy dni na szukanie pomocy.

  1. Wsparcie w kontaktach z instytucjami i mediami

Po incydencie wymagana jest szybka komunikacja, m.in. z:

  • UODO (w przypadku naruszenia ochrony danych),
  • RCB, jeżeli incydent wpływa na funkcjonowanie JST,
  • mieszkańcami, jeśli doszło do utraty danych osobowych,
  • mediami – by przeciwdziałać kryzysowi wizerunkowemu.

Polisa cyber obejmuje często również wsparcie komunikacyjne i PR – co może zadecydować o odbiorze całego incydentu przez opinię publiczną.

  1. Pokrycie kosztów technicznych i operacyjnych

Odzyskanie zaszyfrowanych danych, zakup nowego sprzętu, koszty pracy informatyków, koszty outsourcingu, audytu – wszystko to są realne wydatki, które w przypadku braku ubezpieczenia ponosi urząd. Dobrze dobrana polisa pokrywa te koszty – często bez limitu godzin wsparcia.

  1. Ochrona przed odpowiedzialnością cywilną

Jeśli w wyniku ataku wyciekną dane mieszkańców lub partnerów zewnętrznych, przeciwko urzędowi może zostać wytoczone powództwo, a wysuwane roszczenia trafić mogą pod rozstrzygnięcie sądu. Odpowiedzialność cywilna obejmuje też naruszenie praw autorskich, prywatności czy wizerunku. Polisa zapewnia środki na pokrycie ewentualnych roszczeń i kosztów postępowań sądowych.

Co warto zapamiętać?

  1. Ubezpieczenie nie zastąpi systemów IT – ale działa wtedy, gdy one zawodzą.
  2. To dodatkowy bufor bezpieczeństwa, który w sytuacji kryzysowej daje dostęp do ludzi, wiedzy i pieniędzy – od razu.
  3. W wielu urzędach polisa cyber jest już standardem – bo koszty incydentu mogą przekroczyć wieloletni budżet na IT.

Wspieramy JST na każdym etapie

Jeśli jesteście Państwo na etapie realizacji projektu „Cyberbezpieczny Samorząd”, to najlepszy moment, by zaplanować dalsze kroki. Możemy pomóc:

  • w analizie ryzyk cyfrowych w JST,
  • doborze odpowiedniego zakresu ubezpieczenia dla urzędu i jednostek podległych,
  • przygotowaniu dokumentacji,
  • wesprzemy spotkania z zarządem, radą, komisją bezpieczeństwa IT.

Nie oferujemy tylko polisy. Oferujemy gotowy proces ochrony Państwa urzędu – z wiedzą, doświadczeniem i wsparciem na każdym etapie.

Zapraszamy do kontaktudziałamy z JST i rozumiemy ich realia.

Angelika Kuligowska

Broker Ubezpieczeniowy

POWRÓT